"Âlûsî Tefsirinde İʻrab – Anlam İlişkisi" hem Kur’an ilimlerinin hem de dilbilimsel tefsirin alt dalı olan i‘râbü’l-Kur’ân’ın anlama etkisini Âlûsî özelinde ele almaktadır. Eserde Âlûsî’nin, i‘râbü’l-Kur’ân konusundaki yaklaşımları ve önceki müfessirlere göre farklılıkları dikkate alınarak i‘rabın anlam farklılığına etkisi bütün yönleriyle incelenmiştir. Bu çalışmada ortaya çıkan sonuca göre, Zemahşerî i‘rabı ağırlıklı olarak belagatla, Ebû Hayyân ise nahivle irtibatlı ele alırken Âlûsî ikisi arasında bir denge kurmaya çalışmıştır. Bu durumda, i‘rabın anlama etkisi, iki taraflı bir olgudur. Bir başka deyişle i‘rab ve anlam birbirleriyle karşılıklı etkileşim içindedir. Bununla birlikte hangi tarafın diğerine ağır bastığı, müfessirlere göre değişmektedir. Kendinden önceki i‘rab izahlarını eleştirel bir bakış açısıyla sentezleyen Âlûsî, âyetlerin anlamını, i‘rabdan ve diğer dilbilimsel araçlardan daha fazla öncelemiştir. İ‘raba etki eden anlamın tespitinde ise tefsire katkı sağlayan diğer unsurları da dikkate almakla birlikte i‘rabın ait olduğu nahiv ilminin yerleşik kurallarını daha fazla önemsemiştir.

Eser hakkında detaylı bilgi için tıklayınız.