Safevî Şîası bünyesinde sûfî gelenek ile fukaha zümresi arasında yaşanan gerilim, klasik Şiî kaynaklarda nadiren doğrudan ifade edilse de, 17. yüzyıl metinlerinde belirgin bir polemik diliyle gün yüzüne çıkmıştır. Bu çalışma Gazzâlî, İbnü'l-Arabî ve Mevlânâ gibi Sünnî sûfî figürler üzerinden yürütülen tartışmaları merkeze alarak Şiî fakihlerin bu isimlere yazdığı reddiyelerin ardındaki esas niyetleri tahlil ederken, Şiî sûfîlerin fikrî pozisyonlarını da ayrıntılı biçimde ortaya koymaktadır. 

Kitapta, Şiî sûfîliğin Sünnî tasavvuf mirasını Şiîlik çatısı altında nasıl dönüştürdüğü ve meşrulaştırdığı, karşıt cephedeki fakihlerin ise bu girişmleri neden "tahrif" olarak gördüğü açıklıkla analiz edilmektedir. Takıyye, bâtınîlik, marifet ve imamet gibi temel kavramlar ekseninde şekillenen bu mücadele, yalnızca doktrinel bir ayrışma değil, aynı zamanda dönemin dinî otoritesine ve sosyal meşruiyet alanlarına dair önemli ipuçları da sunmaktadır.

Elinizdeki eser, klasi kaynakların ötesine geçerek tasavvuf-fıkıh ilişkisini Şiî zemin üzerinde disiplinlerarası bir bakışla sorgulamak isteyen araştırmacılar için vazgeçilmez bir başvuru kaynağıdır. 

 

Satın almak için tıklayınız.